۲ شهریور ۱۳۸۷

گل سرسبد چشم بادامی



اشک شوق ازشگوفه های  بادام سرازیر میشود وروح الله نیکپی برای اولین بارنام کشورش را درتاریخ المپیک جهان ثبت نموده وقلب های خسته ملیونها هموطنش را شادی میبخشد. روح الله برسکوی المپیک می ایستدوامیدهای خفته هموطنانش را بیدارمیکند.وخرابه های کشورش را روح تازه میبخشد. روح الله ثابت می کند که تنها صفحات سیاه تاریخ سرزمینش متعلق به کسانی است که باخود بمب حمل میکند وباهرانفجاری صدها انسان بی گناه را به خاک وخون می کشاند.


آری ازین به بعد فرزندان راستینی چون اوست که صفحات جدید سرزمینش را رقم خواهد زد.سرزمینی که مردمش هنوز سوزش شلاق استبداد را ازپدرانش به یادگاردارند. حال کابل برای چشمان بادامی طلایه دارجوانش اشک شوق میریزد.وبرای دقایقی درتلویزیون ها خبری ازانتحار،تروروخون وآتش نیست. ما همیشه اشک ریختیم ٬ اشک برای سرنوشت خودمان ٬ برای سرنوشت وطن مان٬ برای کودکان گرسنه و پا برهنه مان برای قتل عام مردم کابل٬ مزار ٬ شمالی و بامیان بهسود... این اشک غم و ماتم بدبختی را بر ما بهر بهانه ی تحمیل کردند. اما نیکپی هدیه ی دیگری را به مردم به میهن و به تاریخ اش تقدیم کرد و آن اشک٬ اشک شادمانی و نیک نامی بود.

رسانه های جهان اینبار در کنار دیگر خبرهای و تصاویر تهوع آور که از افغانستان نشر میکند خبری متفاوت را نشر نمودند خبر افتخار٬ خبر سربلندی بود و نه سر بریدن٬دریدن ٬ چپاول و انتحار وتولید مواد مخدر...
شاید برای دولت مردان و زر و زورداران و کاخ سازان این خبر٬ خبری نبود که احساس افتخار و سربلندی کنند. اما برای مردم افغانستان خبری شگفت انگیز و مسرور کننده بود. روح الله اشک ریخت ولی لبخند و غرور به ما بخشید. اما سیاستمداران و مدعیان دین و جهاد با رجز خوانی سیاسی و دینی نه تنها زندگی را از مردم این سرزمین ربودند بلکه نام این سرزمین و مردم را به لکه ی ننگ و سیاه انگشت نمای جهانیان ساختند.
اگر اربابان زرو و زور سیاست به روح الله های این سرزمین در تمامی عرصه های اجتماعی و سیاسی فرهنگی این فرصت و اجازه را بدهند، دور نخواهد بود که تاریخ سیاه و مملو از جنایت و جنگ و نابرابری این کشور را با خط زرین صلح و برابری خواهند نوشت.




۱۸ مرداد ۱۳۸۷

اسناد جعلی کوچی ها باطل شود!


دراعتراض به تجاوز مسلحانه کوچی هابه بهسود وپشتیبانی دولت ازاین تجاوز وخشونت وبی تفاوتی جامعه جهانی نسبت به این فاجعه صدها نفرازمهاجرین ودانشجویان افغانی مقیم ایتالیا با تشکیل کمیته زیرنام"کمیته ضدکوچیگریی وکوچ دهی اجباری درافغانستان" درشهرروم پایتخت این کشور به صورت مسالمت آمیز تظاهرات نمودند.

تظاهرات کننده گان که ازشهرهای مختلف درشهرروم جمع شده بودند، پلاکاردهای های را با خود حمل میکردند که درآنها ازدولت افغانستان، سازمان ملل متحد وکشورهای ذیدخل درقضای افغانستان خواستارخلع سلاح کوچی ها مانند سایر اتباع کشور،اجرای عدالت، ختم جنگ ونسل کشی،استعفای کرزی،پرداخت غرامت به مردم بهسودوثبت قتل عام هزاره ها درافغانستان ازطرف دادگاه بین المللی جزایی شده بودند. هرچند دراول مقصد تظاهرات مقابل سفارت افغانستان درخیابان" نومینتانا " بود اما بطور غیر منتظره ی پولیس برای تظاهرات کننده گان اعلان کرد که نظربه درخواست سفارت افغانستان ازپلیس ایتالیا ، تظاهر کننده گان نمیتوانید به سفارت نزدیک شوند.یک مامور پلیس ایتالیا که نخواست نامش فاش شود به خبرنگاران گفت که سفارت به ماخبرداده است که این افراد تخریب گرهستند ونباید برای شان اجازه داده شود تامقابل سفارت راه پیمایی نمایند درحالیکه نماینده تظاهرکننده گان روزقبل باسفیرافغانستان روی این مسئله به توافق رسیده بود، باآنهم تظاهرات کننده گان دونفر نماینده خودرا به همکاری پلیس ایتالیا به سفارت افغانستان فرستادندتاازمقامات سفارت افغانستان بخواهند که به عنوان نماینده های سیاسی دولت منتخب افغانستان ویگانه ارگان حمایت کننده ازحقوق شهروندان افغانستان درایتالیا باتظاهرکننده گان همکاری نموده وبرای شنیدن خواست های شان درصحنه حضوریابندامابازهم مقامات سفارت به درخواست تظاهرات کننده گان پاسخ نگفتند.درابتدای این تظاهرات بصیرآهنگ ،لطیف تلاش وآقای اسماعیلی برای مردم سخنرانی نموده وحمله کوچی به بهسود وجانبداری دولت ازآنها را محکوم نمودند.سخنرانهاهمچنین ازدولت ایتالیابه عنوان اولین دولتی که درریفورم قضایی افغانستان رول عمده را دارد، خواستند که برای اجرای عدالت درافغانستان جدا اقدام نمایند.

سفارت افغانستان ازفاجعه بهسود بی خبراست!؟
لطیف تلاش سخنگوی کمیته ضد کوچیگیری وکوچ اجباری درافغانستان ویکی ازبرگزار کننده گان این تظاهرات گفت وقتی برای درخواست همکاری باتظاهرکننده گان به سفارت رفتم ،درحالیکه جناب سفیر"موسی معروفی " اصلا حاضرنشددراین باره باما صحبت کند،خانم فاطمه ظاهردپلمات ارشدسفارت سفارت بامسخره گرفتن تظاهرات ازوقوع فاجعه ی بهسود اظهاربی اطلاعی کرده گفت که من فکرمیکردم شمابرای گرفتن پاسپورت به اینجاجمع شده اید!

شمابگویید این برخورد فاطمه ظاهر ریشه درکجا دارد؟
باوجوداین برخورد، آقای اسماعیلی ریس انجمن فرهنگی افغانهای مقیم ایتالیا قطع نامه تظاهرکننده گان را به سفارت تقدیم کرد! نمایندگان تظاهرکننده گان بعد ازپنج دقیقه بادست خالی ازسفارت برگشتند.ودرمیدان سانتاکاستانزابه صف دیگران پیوستند.درختم تظاهرات بصیرآهنگ قطع نامه تظاهرات را قرائت نموده ، همدری وهمکاری افغانهای مقیم ایتالیا را بامردم بهسود اعلان نمودند دراخیرقطع نامه تظاهرات برای وزارت خارجه ایتالیا نیز فرستاده شده ومردم درحالیکه ازبرخورد سفارت افغانستان به شدت خشم گین بودند محفل را ترک نمودند.


قطعنامه:
"کمیته ضدکوچیگری وکوچ دهی اجباری درافغانستان"
جامعه ی جهانی و دولت افغانستان !
امروز که ما مسیری را طی نمودیم و بالاخره در این جا تجمع کرده¬ایم، به¬خاطر آن است تا شما را از واقعیت¬های موجود جامعه¬ که طی 7 سال گذشته نادیده گرفته شده و روز¬ به روز بر تنش-ها و بحران در مناسبات درونی اقوام کشور می-افزاید،باخبرسازیم.

امسال پنجمین سال پی در پی است که عده ای به نام کوچی بر مناطق هزاره نشین (ولایات مرکزی کشور) مسلحانه یورش می برند و قربانی ها و ویرانی های زیادی را به جا می گذارند، بدون آنکه نیروهای امنیتی کشور برای جلوگیری از آن اقدام نمایند. در این راستا در دو سال اخیر بر میزان خسارات و تلفات جانی افزایش یافته است. طوری که سال گذشته درحمله کوچی ها به بهسود 11 نفر کشته، 17 نفر زخمی و صد-ها خانه به آتش کشیده شده ،اموالشان تاراج گردیده و بیش از 20 هزار نفر را از خانه ی شان آواره ساختند. امسال نیز مانند سالیان گذشته درست در فصل برداشت محصولات، افراد مشکوکی که نام کوچی را برخود حمل می کردند، مسلح تر از گذشته برمناطق مرکزی ( بهسود، یکاولنگ، ناهورو دایمیرداد) تجاوز نموده ازجمله دربهسود 23 نفر را کشته بیش از 20 نفر را زخمی نموده اند که کودکان و پیرمردان نیز در میان آنان به چشم می خورند. باز هم صد ها خانه را به آتش کشیده و اموال آنان را به تاراج برده اند و ده ها هزار نفر را به سوی بامیان و کابل آواره ساخته اند. طی این چند سال تلاش های مدنی و قانونی زیادی مانند تماس با مقامات دولتی و بین¬المللی (UNAMA)، (EU ) و سفارت خانه های کشور های دخیل و تمویل کننده ی دولت، همچنین راهپیمایی و کنفرانس های مطبوعاتی صورت گرفت که هیچکدام نتیجه ای نداشته و با بی تفاوتی مقامات دولتی و نیز جانبداری بعضی از مقامات یوناما مواجه گردید.

این روند که بر اساس برنامه ای طراحی شده توسط حلقات قوم محور (پشتون) در اطراف آقای کرزی به جریان افتاده است، دولت را به سوی انحصار قومی قدرت پیش می برد که این روند تنش-های شدید قومی را در کشور دامن خواهد زد. مسلماً چنین اقدامی پروسه ی دموکراتیزه کردن جامعه و گرایشات صلح خواهانه را مختل خواهد ساخت و هر قومی را برای رسیدن به منافع شان تحریک خواهد نمود ودرخاتمه میزان خشونت هاوتبعیض درکشورافزون گردیده و کشوررابه سوی تجزیه شدن خواهد کشاند.امروزدرجهان دوران تبعیض، ظلم وخشونت باپان رسیده است وهیچ قوم وقبیله ی این پدیده خون آشام وانسان ستیزرامتحمل نخواهدشد.
بنابراین تمامی کشور های حامی دولت کنونی در افغانستان باید جداً به وظایف خودنسبت به تأمین امنیت شهروندان افغانستان و نیز تقسیم عادلانه ی کمک ها برای بازسازی کشور واردعمل شوند .

در پایان از جامعه ی جهانی و نیز دولت افغانستان می خواهیم تا ازخواب غفلت برخیزندونگذارند افغانستان دوباره به حمام خون تبدیل گردد.
خواست های ماازجامعه جهانی ودولت افغانستان اینست:
1- اسکان کوچی ها را درمناطق مناسب هرچه سریع تر عملی سازند.
2- دولت کنونی از سیاست های قوم محورانه (Ethnocentrism) دست کشیده عدالت اجتماعی و برابری شهروندی را رعایت نماید.

3- جامعه جهانی باید دولت کنونی را وادار سازد تا پروسه ی اختناق و سرکوبی آزادی بیان را به پایان رسانده و فشار و اتهام و دستگیری بر روزنامه نگاران و شخصیت های سیاسی کشور را متوقف سازد.
4- دولت خسارت وارده بر مردم بهسود طی سه سال گذشته را هرچه زودتر بپردازد.
5- هویت کوچیها وتعداد نفوس آنها توسط یک کمیته مشترک ازهمه اقوام افغانستان وسازمان ملل متحد مشخص گردد.
6- همه اسنادجعلی دردست داشته کوچی هاباید باطل اعلان گردد.
7- تمام سرزمین های غصب شده هزاره ها نظربه اسناد شرعی وقانونی که درنزدهمه آنها موجود است باید به صاحبان اصلی آنها برگردانده شود.

8- قتل عام های هزاره ها که درزمان های مختلف درافغانستان به وقوع پیوسته است باید به عنوان نسل کشی ازطرف دادگاه بین المللی جزایی درتاریخ ثبت گردد.
9- کوچی ها مانندسایر اتباع کشور باید خلع سلاح گردد.
10- تمام موادات توافق نامه بن که متاسفانه تاحال فقط درروی ورق مانده است باید توسط دولت افغانستان عملی گردد.
کمیته ضدکوچیگری وکوچ دهی اجباری درافغانستان، میدان سانتاکوستانزا، شهرروم ایتالیا.07.08.2008