طرح دفاع محلی پتریوس واشتباه دیگر

این هفته خبرهای تکان دهنده ی ازافغانستان شنیدم دراین میان خبر طرح دفاع محلی جنرال دیوید پتریوس واقعن تمام وجودم لرزاند وباخود گفتم تاکی این امریکایی ها مردم مارا به مسخره میگیرند؟ اینها هشت سال است با طرح های مسخره شان مردم ما را تباه کرده اند وحال که دانسته اند افغانستان بدون داشتن یک ارتش قوی وملی هیچ گاهی روی امنیت وثبات را نخواهد دید، بازهم این مسخره بازی ها چیست؟ آیا امریکایی ها وقتی دیده اند که هیچ شانسی برای پیروزی دراین کشور ندارند ودرطول هشت سال گذشته با مصرف ملیارد ها دالر وازدست دادن صد ها سرباز، جز تربیت مارهای آستین وجز تقویت مافیای مواد مخدر وتروریزم چیزی دیگری نصیب شان نشده است میخواهند درموقع ترک این کشور دوباره با توضیح اسلحه دربین مردم درحالی که هیچ تضمینی برای کانترولش وجود ندارد، حمام خون دیگری را به راه بیاندازند؟ آیا این امریکایی ها احمد ولی کرزی، مطیع الله و گل آغا شیرزی را با پول های گزاف از طریق قراردادهای امنیتی، ساختمانی و اکمالاتی به جایی رساندند که حالا نه حامد کرزی و نه هیچ قدرت دیگری، توان مهار آن ها را در خود نمی بیند عبرت نگرفته اند؟ شاید هم این جنرال امریکایی افغانستان را باعراق اشتباهی گرفته باشد وبدون درنظر گرفتن پیچیدگی خاص مسایل قومی واتنیکی دراین کشور فکر میکند طرحی که درعراق نتیجه مثبت داشته است درافغانستان نیز کارساز خواهد بود. گرچند کرزی در روزهای اول مخالف این طرح بود ولی بالاخره بافشارهای واشنگتن مجبور شد این طرح را قبول کند. ازسوی دیگر این طرح یک طرح جدیدی نیست وامثال این طرح بارها توسط وزیران داخله قبلی حکومت کرزی مطرح شده  وبالاخره به شکست مواجه شده است،بطورمثال درسال 2007 طرح ملیشه سازی برای حفظ امنیت برای بار اول درولایت هلمند به اجرا گذاشته شد وباگذشت اندک زمانی به شکست مواجه شد؛ زیرا افرادی که دراین طرح توسط دولت مسلح شده بودند؛ به زودی علیه نیروهای دولتی وبین المللی سنگر گرفتند. گرچند روی ناکامی این طرح درآن زمان مهر سکوت گذاشتند ولی باگذشت زمان این غده سرطانی منفجرشد وملیشه های محلی که سه ولسوالی را درولایت هلمند درکنترول داشتند؛ این ولایت را به پایتخت ومرکز فرماندهی امارات طالبان مبدل ساختند واین بود که نیروهای بریتانیایی مستقر درهلمند مجبور گشتند به طالبان باج دهند وولسوالی موسی قلعه را نیز به آنها واگذار کنند. حالا چه تضمینی وجود دارد که این نیروها دربرقراری امنیت کمک میکنند وبه صف طالبان نمی پیوندد؟ آیا مسوولیت کانترول اینها را کی به عهده میگیردتا اعتماد مردم افغانستان را باخود داشته باشد؟درحال حاضر بیش از150 هزارنیروی خارجی درکنار نیروهای داخلی افغانستان مصروف مبارزه با تروریزم وهراس افگنی ست ولی هرروز که میگذرد، افغانستان ناامن تر میشود ونیروهای هراس افگن قوی تر. زیرا هیچ گاهی نیروهای بین المللی واقعیت های جامعه افغانستان را درنظر نمیگیرند وازاین رو درشرایط کنونی هیچ شهروند افغانستانی به این نیروها اعتماد ندارد وروز به روز همان همکاری اندکی که بین مردم افغانستان ونیروهای بین المللی وجود دارد  ازبین میرود. وقتی جنرال پتریوس به فرماندهی نیروهای بین المللی مستقر درافغانستان مقرر شد؛

 گمان میرفت این شخص با درنظر گرفتن اشتبا هات فرماندهان قبلی درهشت سال گذشته، طرح های موثر تری را برای مقابله باهراس افگنی وتروریزم وآوردن صلح وامنیت درافغانستان داشته باشد ولی حالابا این طرحش؛ آخرین شانس پیروزی درمقابل هراس افگنی وتروریزم را نیزازدست خواهد داد.

Posted in: سیاسی